Γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας μπορεί να πέρασε. Μπορεί να επιστρέψαμε σε κάποιας μορφής κανονικότητα.
Έφερε όμως και εγκατέστησε στο προσκήνιο της δημόσιας ζωής έναν υπόκοσμο.
Έναν υπόκοσμο δεξιό κι αριστερό.
Ο οποίος έχει μάθει να λύνει τις διαφορές του με γροθιές, χαστούκια, μπινελίκια, επιθέσεις, τσαμπουκάδες και συμπεριφορές συμμορίας. Μόνο πιστόλια δεν έχουν βγει ακόμα – αν και…
Ωραίες λοιπόν οι καταδίκες. Αλλά δεν είναι περιστατικό, ούτε επεισόδιο. Είναι φαινόμενο.
Και θα πω κάτι ακόμη χειρότερο.
Δεν υπάρχει δρόμος πλήρους επιστροφής ή ανασκευής. Η ίδια η χώρα έχει γίνει χειρότερη και ο υπόκοσμος επιβιώνει χάρη σε αυτό.
Ο Πρόεδρος της Βουλής ομολόγησε ότι ο πυγμάχος βουλευτής υπέστη χαλαρή πειθαρχική ποινή επειδή ο Κανονισμός της Βουλής δεν προέβλεπε κάτι βαρύτερο. Οταν τον έφτιαχναν, νόμιζαν εύλογα οι άνθρωποι ότι έχουν να κάνουν με βουλευτές κι όχι με αγριάνθρωπους.
Δείτε στις ευρωεκλογές που έρχονται πόσα «ορφανά» του 2012 και του 2015 διεκδικούν την ψήφο μας, δεξιά κι αριστερά. Πόσοι επιβιώνουν μέσα στη