Καμένα Βούρλα... Σεϊχέλες σε 5 λεπτά !

«Δεν είναι διαφημιστικό κόλπο, αλλά η αλήθεια που λέω στους επισκέπτες όταν ξεκινάμε από τα Καμένα Βούρλα και όταν φτάνουμε στον προορισμό μας τους λέω “καλώς ήρθατε στα Λιχαδονήσια”».

Ο κ. Λυμπέρης θυμάται πως το 1964 αναγκάστηκε μαζί με τους γονείς του να εγκαταλείψει το νησί, τη Μανολιά, για να πάει στο σχολείο. «Όμως πάντα κάτι με κρατούσε σε αυτόν τον τόπο, αφού σε αυτή εδώ την παραλία έκανα τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου παιχνίδια...».

«Εξήντα στρέμματα από τα διακόσια εβδομήντα ανήκουν στην οικογένειά μου, ενώ έχουμε την επικαρπία για το υπόλοιπο νησί, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να χτίσουμε αλλά ούτε και να πουλήσουμε, έτσι αυτό το μέρος μένει όπως το γέννησε η φύση», λέει ο 52χρονος καπετάνιος.

«Το 1994, μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να μεταφέρουμε όσους ήθελαν να πάνε στην παραλία της Μανόλιας. Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσαν τα δύο παιδιά μας και κάθε μέρα με δύο δρομολόγια από τα Καμένα Βούρλα και δεκάδες από την Εύβοια μεταφέρουμε τον κόσμο», συμπληρώνει ο κ. Γιάννης Λυμπέρης.

Οι επιβάτες έχουν την ευκαιρία, όπως αναφέρει ο καπετάνιος, εκτός από κολύμπι στις παραλίες να απολαύσουν τον περίπλου της Στρογγυλής που τη στολίζει ο φάρος, τον περίβολο της Ιεράς Μονής του 12ου αι. μ.Χ., όπου μόνασε ο Όσιος Γρηγόριος ο Μυροβλήτης και την εκκλησία του Αϊ-Γιώργη στη Μανολιά, που υπάρχει εδώ και έναν αιώνα. «Εντυπωσιακή είναι και η επίσκεψη στο ναυάγιο, δυτικά του νησιού, εκεί όπου σε μια σειρά από ξέρες ναυάγησε το 1943 ελληνικό φορτηγό πλοίο επιταγμένο από τους Γερμανούς», τονίζει.

«Όταν ένας επισκέπτης μπαίνει στα καραβάκια μας πληρώνει 3 ευρώ μόνο την επιστροφή, ενώ οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες είναι δωρεάν», λέει χαμογελώντας η κ. Χρυσούλα Λυμπέρη. Προσθέτει δε ότι «το όνομα Σεϊχέλες προέκυψε από τη σύγκριση των αεροφωτογραφιών που έκαναν κάποιοι επισκέπτες μας. Δεν έχω πάει ποτέ σε αυτά τα νησιά και δεν ξέρω πού ακριβώς είναι, θα ήθελα κάποια στιγμή να πάω, αλλά μπροστά στα Λιχαδονήσια νομίζω ότι έχουν τη δεύτερη θέση. Εδώ όποιος έρχεται το πρωί, το απόγευμα θα πρέπει να φύγει, εκτός και εάν έχει σκάφος ή σκηνή για να κάνει υπαίθριο κάμπινγκ. Για τα υπόλοιπα έχω μεριμνήσει, αφού κάθε πρωί θα κουβαλήσουμε το νερό και πάντα θα βρει φαγητό για να απολαύσει τις διακοπές του».

Η οικογένεια Λυμπέρη δεν είναι οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού. «Εδώ και μερικά χρόνια έχουμε μια ακόμη χαριτωμένη οικογένεια που βρίσκεται στο νησί. Είναι μια ομάδα από φώκιες που έχουν επιλέξει ως μόνιμη κατοικία τους ένα από τα μικρά Λιχαδονήσια και πάντα δεν χαλάνε το χατίρι σε όσους θέλουν να τις φωτογραφίσουν», καταλήγει η κ. Λυμπέρη

ΜΕ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ

Μια οικογένεια με καταγωγή από εκεί μεταφέρει με καραβάκια τους επισκέπτες αλλά φροντίζει και για την καλοπέρασή τους

Από τη μυθολογία το όνομα

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ τη μυθολογία, η Λιχάδα οφείλει το όνομά της στον υπηρέτη του Ηρακλή, Λίχα. Η Δηιάνειρα, σύζυγος του Ηρακλή, έστειλε τον Λίχα να πάει στον ημίθεο άντρα της «μαγικό» χιτώνα, που όμως εν αγνοία της ήταν δηλητηριασμένος με το αίμα του Κενταύρου Νέσσου. Φορώντας τον χιτώνα ο Ηρακλής, ήρθε σε επαφή με το δηλητήριο και άρχισε να σφαδάζει από τρομερούς πόνους. Τρελός από τους πόνους, ο Ηρακλής άρπαξε τον ανύποπτο Λίχα και τον εκσφενδόνισε προς τη θάλασσα. Τα κομμάτια του άτυχου υπηρέτη έπεσαν στην επιφάνεια της θάλασσας γύρω από το ακρωτήρι Κήναιο, όπου ο Ποσειδώνας τα μεταμόρφωσε σε μικρά νησάκια.

Οι Λιχάδες απέχουν μόλις τρία μίλια από τα Καμένα Βούρλα και εξακόσια μέτρα από την Εύβοια. Μέχρι το 1961, το μεγαλύτερο νησί, η Μανολιά, είχε περισσότερους από 40 κατοίκους. Έχουν κηρυχθεί προστατευόμενοι αρχαιολογικοί χώροι αφού, όπως προκύπτει από τα ευρήματα, κατοικούνταν από την κλασική αρχαιότητα μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους.
ΤΑ ΝΕΑ